Robert ‘Bobby’ Charlton wordt op 11 oktober 1937 geboren in Ashington, een grauw mijnstadje net boven Newcastle. Bobby komt uit een talentvolle familie. Zijn achterneef Jackie Milburn was de spits van Newcastle United en zijn broer Jack Charlton wordt profvoetballer na één dag in de mijnen gewerkt te hebben. Bobby hoeft gelukkig nooit in de mijnen te werken en tekent op zijn zestiende een profcontract bij Manchester United.
Busby Babes
Bobby mag in oktober 1956 debuteren tegen, ironisch genoeg, Charlton Athletic. 24 jaar later sluit hij zijn indrukwekkende carrière af in Australië. In de tussentijd heeft hij 606 wedstrijden gespeeld voor Manchester United en daarin heeft hij 199 doelpunten gemaakt. Ook bij het Engelse nationale team was hij niet te stoppen en is hij tot 2015 topscorer geweest met 49 doelpunten.
Matt Busby was trainer van Manchester United toen Bobby debuteerde. Hij bouwde in de jaren ’50 een jonge ploeg dat bulkte van het talent, zij kregen de bijnaam: de Busby Babes. Bobby was een van deze Babes.
Op 5 februari spelen de Babes tegen Rode Ster Belgrado in de kwartfinale van de Europa Cup I. Bobby scoort in deze wedstrijd twee keer binnen een minuut. Rode Ster weet nog terug te komen tot 3-3 maar door een thuisoverwinning van Manchester United is dit niet genoeg om door te gaan naar de halve finales. De ploeg van Busby is in complete extase, het is ze gelukt om met een jong team de halve finale van de Europa Cup I te halen. Na de gewonnen wedstrijd wordt het team uitgenodigd voor een cocktailfeestje op de Britse ambassade in Belgrado. Het geluk kan niet op, er wordt gedronken, gefeest en gezongen.
München ‘58
Bij de vorige Europese wedstrijd van Manchester United tegen Dukla Praag heeft het vliegtuig van de Babes ernstige vertraging opgelopen op de terugweg vanwege dichte mist. Daarom moest de selectie eerst naar Amsterdam vliegen om met de boot terug te varen naar Engeland. Door de lange reis waren de spelers van United zo vermoeid dat ze de volgende competitiewedstrijd tegen Birmingham City gelijkspelen met 3-3. Voor het duel tegen Rode Ster besluit de club daarom om met British European Airlines te vliegen, met een tussenstop in München om te tanken.
De dag na de overwinning en de cocktailparty vliegt de selectie van United terug naar Engeland. De vlucht wordt een uur vertraagd omdat rechtsbuiten Johnny Berry zijn paspoort is kwijtgeraakt. Om 13:15 landt vlucht 609 op luchthaven München-Riems. Het vliegveld in München is bedekt met een dikke laag sneeuw en de jonge spelers gooien sneeuwballen op de mensen die het vliegtuig aan het bijtanken zijn. Een dik uur na het landen, om 14:20 krijgt het vliegtuig toestemming om weer de lucht in te gaan.
Bij het starten van het vliegtuig is een raar geluid te horen. De hoofdpiloot aan boord, Captain Thain, besluit om het vliegtuig aan de grond te houden om een goede check te doen aan de motor. Even later proberen ze het nog een keer maar hetzelfde geluid is weer te horen. Captain Thain roept om dat er een “Slight engine fault” is.
De spelers verlaten het vliegtuig opnieuw om in de vertrekhal te wachten. De sterspeler Duncan Edwards stuurt vanaf hier een telegram naar zijn huisbaas: “All flights canceled, Flying home tomorrow. Duncan.” Om 15:04 probeert het vliegtuig toch voor de derde keer op te stijgen.
Sommige spelers hebben het aan voelen komen. Liam Whelan zou bijvoorbeeld vlak voor het opstijgen gezegd hebben: “This may be my death, but I’m ready”. Anderen, waaronder Duncan Edwards, besloten achter in het vliegtuig te gaan zitten, daar zou het veiliger zijn. Het opstijgen begint. Het vliegtuig haalt een snelheid van 217 kilometer per uur en Captain Thain besluit dat het niet langer veilig is om te stoppen met opstijgen, ze moeten door. De sneeuw waar de jongens een uur eerder nog een speelde bleek nu een ramp te vormen.
